Hoe wetenschap je soms in de steek laat

De waarde van didactiek, zelfs ik kan het soms moeilijk verkopen. Terwijl ik er toch heilig van overtuigd ben dat didactiek het verschil is tussen mensen effectief opleiden of ze vervelen met oeverloze slides die niemand leest. Meestal kan ik de wetenschap gebruiken om anderen hiervan te overtuigen. Er zijn enorm veel studies gedaan naar het effect van bepaalde keuzes in leeroplossingen. En de keuze om een bepaalde vorm van techniek in te zetten, kun je zeker uitleggen als een onderdeel van didactiek.

Didactische ambitie en technologische mogelijkheden gaan alleen niet altijd perfect samen. Je wil de lerende bijvoorbeeld direct na een vraag in een online training doorverwijzen naar relevante content op basis van de door hem/haar gegeven antwoorden. Veel ingewikkelder dan het lijkt, want je wil natuurlijk niet dat de deelnemer hierdoor de huidige training verlaat. Nagenoeg onmogelijk.

Onlangs was ik op een symposium over de toekomst van leren. Virtual Reality stond centraal. Een geweldige techniek die je in staat stelt om lerenden mee te nemen naar plekken waar ze anders nooit zouden komen en ze in situaties te plaatsen die normaal te riskant zijn of niet vaak voorkomen. Leraren, hersenchirurgen, piloten, winkelmedewerkers. Iedereen kan met VR leren door zelf te ervaren. OK, bijna echt te ervaren.

Ik hoorde allerlei mooie anekdotes en toepassingen. Blij werd ik vooral toen er een leeroplossing voorbijkwam met als onderwerp reanimatie. Deze was gebruikt voor een wetenschappelijk onderzoek. De reanimatie-training was opgebouwd uit een interactief scenario waarin de deelnemer steeds keuzes voorgelegd kreeg. Het scenario kon goed of slecht aflopen en zo kon je in een veilige omgeving leren van je fouten. Een beetje zoals Lifesaver dat doet. Om het leerplezier te vergroten, was het ook nog eens gamified: 5 sterren wachtten op de deelnemer die het virtuele slachtoffer nieuw leven in kon blazen.

In het wetenschappelijke onderzoek werd deze leerervaring via een VR-bril aangeboden aan de helft van de doelgroep. De andere helft? Die kreeg een instructievideo te zien. En in dit onderzoek vonden ze een significant verschil in leerrendement. Bij de VR doelgroep was dit 35-45% procent hoger. Daar moet ergens een didacticus heel trots op zitten zijn, dacht ik.

Ook ik was blij, want ik had weer nieuwe munitie om in te zetten in mijn strijd voor didactiek, dacht ik. Leuk ook dat ze de VR-technologie gebruikten, dat wil ik in meer leeroplossingen terugzien. Vooral wanneer het meerwaarde heeft. En in dit voorbeeld versterken didactiek en techniek elkaar. Wat fijn dat de wetenschap dit bevestigt, dacht ik. Maar de wetenschap was nog niet klaar. Er kwam nog een conclusie. En daar liet de wetenschap me in de steek. De spreker zei letterlijk: ‘Dit bewijst dus dat VR beter is dan video.’

‘En de didactiek dan?’, dacht ik.

Zoek je een oplossing voor jouw situatie?

Plan eenvoudig een belafspraak of een Zoom-meeting in met één van onze eLearning experts. We laten je graag meer zien met behulp van een demo!

Of laat je vraag achter en dan nemen wij contact met je op.