De sleutels van accounts

Een wachtwoord is net een sleutel, het opent accounts zoals sleutels deuren openen. En het moet op z’n minst 8 karakters lang zijn, en hoofdletters, kleine letters, cijfers en symbolen bevatten. Volgens het Amazon-aanmeldingsscherm tenminste. Ik ben nu al bijna 54 minuten bezig met het herstellen van een wachtwoord dat ik vergeten ben, of vergeten ben op te schrijven. Oh nee, opschrijven mag natuurlijk ook helemaal niet. Dat is niet veilig. Maar ja, dit schiet ook niet op.

Jullie denken misschien, wat is dit voor slome duikelaar, dat resetten van een wachtwoord is toch zo gebeurd? Ja, goed punt. Zou ik ook denken, maar ik durf de schuld in dit geval toch echt af te schuiven op het herstelproces op deze website. Ik klik steeds op Wachtwoord vergeten? en dan vul ik netjes mijn emailadres in, gebruik de link die ze me toesturen enmaak een nieuw wachtwoord aan dat een combinatie is van 8 – je moet ook niet meer doen dan nodig is – hoofdletters, letters, cijfers en symbolen. Zo gezegd, zo gedaan. Of ik ook nog even mijn telefoonnummer wil bevestigen? Dat zijn 10 cijfers die zelfs ik uit mijn hoofd weet, dus ik ben er vrij zeker van dat ik ze goed invoer. BAM! Met een ferme tik sla ik de enter op mijn toetsenbord aan. En dan zie ik voor de derde keer de melding dat ze de pagina niet kunnen openen en dat het ze zoveel spijt en oh zo sorry want we kunnen niet vinden wat jij zoekt.

Tijd om te bellen denk ik dan. Ik doe mijn verhaal aan de ietwat verveelde maar toch vriendelijke callcentermedewerker die ik aan de lijn krijg. Vlotjes ga ik er doorheen want dit hoort ze iedere dag toch? Meerdere malen? Nou,het voelt een beetje alsof ik aan de conducteur aan het uitleggen ben dat mijn tv het thuis niet doet, en hij wil gewoon mijn kaartje zien. Zo word ik ook afgekapt door de supportheld van Amazon. Of ik mijn adres wil geven. Nee, niet mijn e-mail, de straat waarin ik woon. Met een huisnummer graag. En gebruik ik dan inderdaad dit e-mailadres om in te loggen? Want dat is degene die gekoppeld is aan het huisadres. Oh, dat e-mailadres! Nee, dat gebruikte ik niet nee. Ik gebruikte die andere. En nee, ik ben nu sarcastisch, ik was echt het verkeerde e-mailadres aan het invoeren. Niets mis met mijn wachtwoord, die was ik ook helemaal niet kwijt. Niet vergeten, en dus ook helemaal niet nodig om op te schrijven. Maar wel even het juiste e-mailadres gebruiken. Een beetje zoals dat ik met de sleutel van kantoor niet mijn appartement inkom. Zucht.