Hoera, aangenomen bij Splintt!

Een week voor aanvang kreeg ik instructies over de eerste dag en een rooster: drie dagen naar kantoor, om en om. Dat ik de metaforische wei weer in mocht, nam al een groot deel van mijn zorgen weg. Mensen in levenden lijve ontmoeten vind ik toch prettiger.

Op mijn eerste dag kreeg ik een mooi lijstje met Onboarding Challenges om af te vinken. En eerlijk is eerlijk, de kleuter in mij werd hier heel blij van. De saaie en droge onboarding die ik had verwacht, was ineens een soort spel geworden. Joepie.

De concrete opdrachten zorgden ervoor dat ik actief bezig was met mijn onboarding in plaats van dat ik moest luisteren naar een eindeloos hoorcollege. En iedere keer dat ik iets kon afvinken, bekroop mij een gevoel van accomplishment, hoe simpel de opdracht ook was.

Ook leuk trouwens dat de challenges effectief waren. Binnen no-time had ik een werkende laptop, iedereen gesproken, bureau ingesteld op hobbit hoogte (Ja, ik ben echt heel klein), toegang tot van alles en nog wat én was ik op de hoogte van de databeveiligingsprotocollen (“Ik werd net automatisch uitgelogd en kwam weer terecht op het inlogscherm. Is dat de bedoeling?”). Top geregeld dus!

Hoewel ik bang was dat mijn verhaal ook een oh-help-een-nieuwe-baan-in-coronatijd-verhaal zou worden, bleek niets minder waar. Mijn zorgen waren overbodig. Zo zie je maar weer dat ook in coronatijd verhalen soms goed aflopen.